بررسی تأثیر ابعاد ساختاری بر موفقیت سیستم برنامه‎ریزی منابع سازمانی در شرکت های ایرانی دارندۀ این سیستم

امروزه با وجود استقبال چشمگیر سازمان­ها از به‎کارگیری سیستم برنامه‎ریزی منابع سازمانی، بسیـاری از آنها در دست‎یابی به نتایج مورد انتظار از استقـرار این سیستم، ناموفق­اند. مطالعات پیشین، عوامل سازمانی را یکی از عوامل تأثیرگذار بر میزان موفقیت این سیستم دانسته‎اند. این پژوهش به بررسی تأثیر ساختار سازمانی که یکی از عوامل سازمانی به‎شمار می‎رود و می‎تواند در موفقیت این سیستم در سازمان­های ایرانی نقش­آفرین باشد، پرداخته است. برای این کار، مدلی متشکل از پانزده فرضیه از روابط میان متغیرهای پژوهش طراحی شده است. گردآوری داده‎ها با استفاده از پرسش‎نامۀ استاندارد و بومی­شده و به‎شیوۀ سرشماری روی تمامی سازمان­های ایرانی دارندۀ این سیستم، انجام گرفته است. برای بررسی تأثیر ابعاد مختلف ساختاری بر ابعاد موفقیت سیستم، از روش مدل‎سازی معادلات ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. یافته­های این پژوهش نشان می­دهند که هر یک از ابعاد ساختاری تمرکز، رسمیت، نسبت­های پرسنـلی و تخصص‎گرایی با تأثیر بر ابعاد پنج­گانۀ موفقیت سیستـم، در میزان موفقیت حاصل از به‎کارگیری آن در فاز پس ­از استقرار، تأثیرگذار بوده و چگونگی این اثرگذاری را به تفکیک ابعاد تشریح می‎کند.